Μαρία Θεοφιλάκου

(Γιώργος Γουναρόπουλος: Fish and Jug in a Seascape, 1935)

Το Νοτούρνο του Daffodil

“Il suffirait de rien

Mais rien ne suffira

Dans la nuit de velours

Masque du vide”

Pierre Reverdy

Μια κρύα νύχτα μες στις νύχτες θα σ' αφήσω

Με το αίμα μου ακονισμένο σαν ατσάλι
Κοντά στα ρείκια με το παγωμένο δάκρυ
Κει που ξαπλώνει τα πικρά νερά της η αγάπη.

Μια κρύα νύχτα μες στις νύχτες τ' όνομά σου
Όλης της γης οι ποταμοί θα τραγουδάνε
Ράϊσμα εσύ, θλίψη αδειασμένου βάζου
Ταγμένο κρύσταλλο μπρος στο άοσμο φεγγάρι.

Όπως χαράζω τις αυγές στα εκστατικά σου χείλη
Όπως ζεστές τις ώρες μου διπλώνω στο πλευρό σου
Έχε ένα μπλάβο ουρανό, φύλα λίγο απ' το μοβ σου
Μια νύχτα ατράνταχτης γαλήνης θα 'ναι κείνη.

Μην κλαις• στην όχθη των νεκρών φιλιών που χορταριάζει
Όλοι μαζί οι παφλασμοί εσένα τραγουδάνε
Εσύ 'σαι η Νύχτα στo ελάσσον το σκοτάδι
Το ακόνι εσύ, λεπίδα και θηκάρι.