ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ αρ. 5

Χειμώνας-Άνοιξη 2011/12
Τεύχος 5
Σελίδες 304
Τιμή: 12€
Σ ε α υ τ ό τ ο τ ε ύ χ ο ς :

ΤΑ OΡΕΚΤΙΚΑ ΜΑΣ

Saint-John Perse: Περί ποίησης
O στρουκτουραλιστής Στρέτσκο Κοσοβέλ και τα ποίηματά του για την Ευρώπη
Τζιάκομο Λεοπάρντι. Προδημοσίευση από το βιβλίο της Λένας Καλλέργη
''Η νύχτα απομένει''

ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΝΟΥ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στην Αραμαική Ποίηση και τον Εφραίμ τον Σύρο 1700 χρόνια μετά

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Πάνος Καπώνης / Γιώργος Βέης/ Κώστας Λάνταβος/ Κώστας Θ. Ριζάκης/ Παναγιώτης Γεωργουδής / Σωτήρης Σελαβής / Γιώργος Κεντρωτής / Γιώργος Τσιρώνης / Νίκος Μυλόπουλος / Αναστάσιος Δρακόπουλος / Άννα Γρίβα / Έλενα Πολυγένη / Νίκος Ερηνάκης / Δημήτρης Αθηνάκης / Νικόλας Σμυρνάκης / Τάνια Σκραπαλιώρη / Νίκος Βαρβατάκος / Κώστας Λιννός
ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Λουίζα Μέυ Άλκοτ / Γουάλας Στήβενς / Σαροτζινί Ναϊντού / Ντέηβιντ Χέρμπερτ
Λώρενς / Αντωνία Πότσι / Ρόμπερτ Γκρέιβς / Αλβάρο Μούτις / Λώρενς Φερλινγκέττι / Ντέρεκ Γουόλκοτ / Γουόλε Σογίνκα / Χοσέ Κάρλος Μπεκέρα / Τεντ Κούζερ / Ντόναλ Γκόρντον


ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: Wilhelm Raabe, Έλζε φον ντερ Τάννε

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ Αφιέρωμα στον Τάκη Βαρβιτσιώτη

ΔΟΚΙΜΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗΣ
 Παναγιώτης Αρβανίτης / Φώτης Καγγελάρης / Έλενα Πολυγένη / Πέτρος
Πολυμένης / Στάθης Κομνηνός / Δρ. Αναστασιάδη Δήμητρα

TA ΓΛΥΚΑ ΜΑΣ
Εκτενή κριτικά κείμενα για 22 ενδιαφέροντα ποιητικά βιβλία που διαβάσαμε πρόσφατα
Ο ποιητής Αντώνης Ζέρβας σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην Έλενα Σταγκουράκη
Ένας φωτογραφικός διάλογοςτου Λουκά Βασιλικού με τον Ζαχαρία Κατσακό

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
Γιώργος Γεωργούσης
Ωδή για τον συμπαίκτη [Εκδόσεις Διάττων]
Το τεύχος συνοδεύεται από την έκδοση

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑ

Δεν σας ξεχάσαμε. Είναι η καρδιά μας ένα ευρύ
πεδίο αναστάσεως. Δεν σας αφήσαμε άνιφτους
κι άντυτους, όλο αίματα, τρύπες και χώματα.
Μάρτυς ο ήλιος μας, δεν σας ξεχάσαμε !
Η καρδιά μας μεγάλωσε, απόχτησεν ουρανό
Με σελήνη κι αστέρια δικά της, λαμπρά
για τους ήρωες, τους μάρτυρες, τους αγίους της.
Σκηνώσατε μέσα της κι υπάρχετε απ’ όταν
χάσατε εδώ τα παιδιά και τα σπίτια σας...

(όλο το ποίημα στο Κουκούτσι αρ.4)

Το ποίημα μάς το παραχώρησε απ' το αρχείο του ο ποιητής Δημήτρης Αλεξίου.Τον ευχαριστούμε θερμά.

ΡΑΝΤΑΛ ΤΖΑΡΡΕΛ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

μετάφραση: Σοφία Κωνσταντέλλου

....Δεν γινόμαστε καλοί κριτικοί διαβάζοντας κριτικές και, δευτερευόντως, τα "δεδομένα" ή το "ακατέργαστο υλικό" της κριτικής, δηλαδή ποιήματα και μυθιστορήματα. Γινόμαστε καλοί κριτικοί διαβάζοντας ποιήματα και μυθιστορήματα, αλλά κυρίως ζώντας΄ η ανάγνωση κριτικής είναι δευτερεύουσα-εάν συχνά μας βοηθά πολύ, άλλο τόσο συχνά μας δυσκολεύει: ακόμη και ένας καλός κριτικός ή αναγνώστης δυσκολεύεται να αναρρώσει από το γούστο της εποχής του. Νομίζω πως πολλοί από τους κακούς κριτικούς είναι κακοί γιατί έχουν περάσει τη ζωή τους σε αρχειοθήκες. Ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την κριτική είχε τίτλο "The Armed Vision" (H Οπλισμένη Όραση)΄ ο τίτλος και μερικά από τα σχόλια για τις ικανότητες του ιδανικού σύγχρονου κριτικού τόνιζαν πως αυτός θα έπρεπε να μοιάζει με ρομπότ, με το ένα του μάτι να είναι ένα μικροσκόπιο, το άλλο τηλεσκόπιο, και μια μηχανική καρδιά που να χωρά μέσα της όλο το Χάρβαρντ.
Τα ποιήματα και τα μυθιστορήματα πλάθονται με αναμνήσεις και πόθους, αγάπη και μίσος, όνειρα και εφιάλτες-γράφονται από όντα, όχι εγκεφάλους, και έτσι, η έλλειψη ανθρωπίνων χαρακτηριστικών είναι θανάσιμη και για τον κριτικό, όπως είναι και για τον συγγραφέα. Κάποτε ρώτησαν τον Έλιοτ για την κριτική μέθοδο και αυτός απάντησε: "Η μόνη μέθοδος είναι να είναι κάποιος πολύ έξυπνος"....

(όλο το πολυσέλιδο δοκίμιο στο Κουκούτσι αρ.4)

 

ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
(Απόσπασμα)

Από το στόμα της Κυρίας Παπαδάκη, καθηγήτριάς μου της φιλολογίας, στο Τέταρτο Γυμνάσιο του Πειραιά, άκουσα για πρώτη φορά το όνομα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Διάβαζε την Σταχομαζώχτρα του και έκλαιγε. Κυρίως όταν έφτανε στη σελίδα που κόβει τον πάγο, που κρέμεται, από τη σκεπή και δίνει στα δύο ορφανά παιδιά της κόρης της να φάνε – μίμηση τροφής – γλύφοντας το ψυχρό, γεμάτο παγωμένο νερό, σχήμα. Τα δάκρυά της καυτά, στο όμορφο πρόσωπό της, μ’ έκαναν να ταραχτώ μια και μετέτρεπαν την λογοτεχνία, τη διήγηση του συγγραφέα, σε πράξη, βίωμα, γεγονός. Την είδα να βγάζει το μαντήλι της από την τσάντα και μ’ αυτό να τα σκουπίζει. Κι όσο προχωρούσε στην ανάγνωση, τόσο να ξεσπά για την νεώτερη τραγωδία που υπήρχε στο κείμενο. Έκτοτε αυτή η εικόνα της κυρίας Παπαδάκη επαναλήφθηκε στη ζωή μου με φωτογραφίες στην ημερήσιο Τύπο από το Βιετνάμ, την Καμπότζη, την Ινδία, την Κολομβία, το Πέραμα, το Ίλιον… στις πρώτες ταινίες του Παζολίνι, του Αλέξη Δαμιανού, στη ζωή που έβλεπα μες στους δρόμους της πόλης, των χωριών, σε ειδήσεις στην τρίτη σελίδα...

(όλα τα κείμενα των 9 συγγραφέων για τον Παπαδιαμάντη στο Κουκούτσι αρ. 4)

ΛΟΥΝΤΟΒΙΚΟ ΑΡΙΟΣΤΟ

ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ ΟΡΛΑΝΔΟΣ
[ORLANDO FURIOSO]
Αποσπάσματα

ΑΣΜΑ ΙΙΙ, ΣΤΡΟΦΗ ΧΧΙΙ

Ιδού! Έξω από κείνη την πρώτη την σπηλιά,
Τι σμήνος τριγυρίζει τον ιερό τον κύκλο,
Μα όταν χυμά στο μαγικό τον προμαχώνα,
Βρίσκει κλειστό τον δρόμο, σαν από τάφρο ή τύμβο ˙
Κι έπειτα ο όχλος πισωγυρίζει άτακτος ˙
Κι αφού τρεις φορές γυρόφερε τον κύκλο, κινείται
με υποταγμένο βήμα, σαν αγέλη μέσα στη σπηλιά,
Όπου στέκει η ωραία λήκυθος, του μάγου ο τάφος.

μετάφραση: Σοφία Κωνσταντέλλου

(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ.4)

ΤΖΑΚ ΚΕΡΟΥΑΚ

ΧΑΪΚΟΥ
[HAIKU]

1

Πουλιά τραγουδώντας
Στο σκοτάδι
− Βροχερή αυγή.

2

Το κίτρινο χαμηλωμένο
Φεγγάρι, πάνω απ’ το ήσυχο
Σπίτι με το φως της λάμπας.

3

Ένα λουλούδι
Στην πλαγιά του γκρεμού
Γνέφοντας στο φαράγγι.

4

Η γεύση
Της βροχής
− Προς τι το γονάτισμα ;

μετάφραση: Κώστας Λιννός

ΤΟ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ

Ὁ Γιῶργος Γεωργούσης ἀπαντᾶ σέ ἐρωτήματά μας

 

 

Διαλέξτε ἕνα ἀγαπηµένο σας ποίηµα. Ἄς ὑποθέσουµε ὅτι ἀφοῦ τό διαβάσατε, σηκώνεστε καί πλησιάζετε τό παράθυρο. Ἀπ’ ἔξω ὑπάρχουν ἀπέραντα ὀργωµένα χωράφια, καί στό βάθος ἕνα µοναχικό δέντρο. Πεῖτε µας τί σκέφτεστε;

Ποτέ δέν θά σκεπτόμουνα ποιό εἶναι τάχα ὡραιότερο ἤ πιό ἀληθινό. Ἡ φύση δέν εἶναι ἀξιολογήσιμη οὔτε αἰσθητικά, οὔτε ἠθικά. Θά σκεπτόμουνα, ἴσως, ἐάν τό ποίημα πού διάβασα συνηχεῖ κάπως (ἀσχέτως τοῦ θέματός του) μέ τήν εἰκόνα πού ἀντικρύζω. Ὑπάρχει ἕνα ἀφανές νῆμα συναντίληψης (καί ποιό;) ἀνάμεσα στό συγκεκριμένο ποίημα καί στό συγκεκριμένο τοπίο• θά σκεπτόμουνα ἐπίσης ἐάν τό τοπίο (ἤ καί τό ποίημα) μοῦ φαίνονται διαφορετικά ἤ ἴδια, πρίν καί μετά τήν ἀνάγνωση. Κι ἄν μοιάζουν διαφορετικά, ποιό ἄλλαξε ποιό;
Τό ἐρώτημά σας οὐσιαστικά θέτει τό πρόβλημα τῆς σχέσης τοῦ Λόγου μέ τό πραγματικό – θεμελιῶδες πρόβλημα τῆς τέχνης। Πιστεύω ὅτι ἡ ποίηση ὀφείλει νά ὑποσημαίνει ὅτι εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἐμπειρική πραγματικότητα καί διαρκῶς, ὅμως, νά θυμίζει αὐτήν τήν πραγματικότητα• ἀκόμα κι ὅταν τήν ἀρνεῖται, δέν μπορεῖ νά τήν ἀγνοεῖ. Καμμιά ἄρνηση δέν μπορεῖ νά γίνει χωρίς ἄξονα ἀναφορᾶς. Ἡ τέχνη δέν ἀλλάζει τήν πραγματικότητα, ἀλλά τήν πρόσληψη τῆς πραγματικότητας. Καί καμμιά τέχνη δέν μπορεῖ νά ἀποκαλύψει μιά πραγματικότητα (ἤ μιά ἀλήθεια ἤ τόν κόσμο) ἔξω ἀπό τό πλαίσιο πού ἡ ἴδια θέτει γι’ αὐτή τήν ἀποκάλυψη. Κι ἐξ ἄλλου, πῶς νά ἀναγνωρίσεις τόν κόσμο ἄν τόν καλύψεις μέ τήν σκιά σου; Τό πραγματικό δέν ἔχει σωσία, ὅπως ὡραῖα τό ἔθεσε ἕνας σύγχρονος φιλόσοφος (ὁ Κλεμάν Ροσέ)...

(όλη η συνέντευξη στο Κουκούτσι αρ. 4)

ΣΕΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΣ

                                 

ΡΕΩΝ ΙΣΤΟΣ

Β'
Η ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ

Έσχισαν με χέρια και σπαθιά
τον απαγορευμένο λωτό
ο κόσμος στο κέντρο του κόσμου
σταμάτησε η λευκή τρελή σβούρα
κι έλαμψαν τα χρώματα όλα
μέχρι τον έναστρο ουρανό
της ψυχής τα βάθη
φωτιά.

(ολόκληρο το συνθετικό ποίημα στο Κουκούτσι αρ. 4)

ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ αρ. 4

ΠΕΔΡΟ ΣΑΛΙΝΑΣ

ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

[AGUA EN LA NOCHE]

(μετάφραση: Mαριάννα Τζανάκη)

Νερό στη νύχτα, φίδι αναποφάσιστο,
σφύριγμα μικρότερο και προορισμός άγνωστος:
Ποια μέρα χιόνι, ποια μέρα θάλασσα; Πες μου.
Ποια μέρα σύννεφο, ηχώ
από σένα και κοίτη ξερή;
Πες μου.
- όχι, δε θα το πω: ανάμεσα στα χείλη σου μ’ έχεις,
φιλί σου δίνω, αλλά όχι διευκρινίσεις.
Να σου φτάνουν οι νυχτερινές ελεημοσύνες
και τα υπόλοιπα άφησέ τα στις σκιές,
γιατί εγώ είμαι φτιαγμένη
για τη δίψα των χειλιών που ποτέ δεν ρωτούν.

(όλο το εκτενές αφιέρωμα στο κουκούτσι αρ. 3)

από τη σύνταξη

Βασίλης Ζηλάκος

Όρθιο τον βρήκα να στέκεται κατά το μέρος της σπηλιάς... Ένα λοφάκι κάτασπρες λαλούδες (1), που τέτοιες υπήρχαν πολλές στον τόπο του, του κρατούσε συντροφιά. Πότε πότε γονάτιζε για να σηκώσει στα δυο του χέρια τη μικρότερη, ώστε ακουμπώντας την πάνω στη γλώσσα του να πάρει λίγη από την αλμύρα της. Έκανα να τον φωνάξω, γιατί είχα ήδη απομακρυνθεί πολύ και σε λίγο θα τον έχανα από τα μάτια μου· τότε, όμως, διαπίστωσα πως γι’ αυτόν δεν είχα υπάρξει ακόμη, και πως ίσως ποτέ δεν θα υπήρχα. Άλλωστε από καιρό τα κακά μαντάτα χτυπούσαν καθημερινά την πόρτα μου. Είναι αστείο, έλεγαν ξέπνοοι απ’ τα δεινά που υπόφεραν αυτοί που τα ’φερναν, οι βοσκοί σχεδόν παντού στον κόσμο πεθαίνουν. Και τα σκυλιά μου όλα είχαν ψοφήσει και είχα απομείνει μονάχος να κουβαλώ στους ώμους ένα μεγάλο και φωτεινό τόξο μιας άλλης Ιαπωνίας, ακόμη άγνωστής μου. Γιατί δεν ήθελα να σκοτώσω κανέναν, αλλά ν’ αναστήσω στα φανερά. Εμπρός, εμπρός, είπα και τάχυνα το βήμα μου…

(1. Λαλούδες: βότσαλα, στρογγυλά, λευκά και λεία)

(όλο το κείμενο στο κουκούτσι αρ. 3)

Παναγιώτης Ράμμης

...Το ποτάμι έλκει τον ποιητή και ο ποιητής τους ανθρώπους. Όλοι μας καθημερινά κολυμπούμε σ’ ένα πολύβουο ποτάμι. Κι ας μην το ξέρουμε, κι ας μην το έχουμε αντικρίσει ποτέ στη ζωή μας. Αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της γλώσσας, της επικοινωνίας. Το μυαλό μας είναι γεμάτο από έννοιες. Πολλές φορές αντιφατικές ή ακατανόητες. Συχνά κρυβόμαστε πίσω από ιδεολογίες, δογματισμούς, εγωισμούς. Το ποτάμι της ύπαρξής μας λερώνεται στις καθημερινές δοσοληψίες.
Φλέβες είμαστε μικρές στο κορμί του σύμπαντος. Αφουγκραζόμαστε τα νοήματα του. Βιώνουμε τη γαλήνη της σιωπής. Έτσι θα παραμεριστούν οι παράφωνες λαλιές, τότε θα ενωθούμε ξανά με το ρυθμό της συνείδησής του. Η συνείδησή του μοιάζει με την επιφάνεια του ποταμού. Στραφταλίζει εναλλασσόμενα σε φωτεινές ή σκοτεινές διαβαθμίσεις.
Τα έργα μας υπογράφονται στην άμμο. Είναι κύματα άλλοτε μικρά, άλλοτε μεγάλα που εξασθενούν σε κάποια μακρινή ή κοντινή ακτή. Συνειδητοποιώντας τη θνητότητά τους οι άνθρωποι επιχειρούν έργα με αντοχή στην διαλυτική επίδραση του χρόνου.
Το σύμπαν έχει τους δικούς του κανόνες. Οι κάτοικοί του προσπαθούν να το ερμηνεύσουν, αλλά δεν μπορούν να το αλλάξουν ή να του επιβληθούν.
Με αγάπη και όνειρο λοιπόν θα κατακτήσουμε αναίμακτα τους ουρανούς του.

(όλο το κείμενο στο κουκούτσι αρ. 3)

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '27 - Η ΑΡΓΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Απόσπασμα από την εισαγωγή στο αφιέρωμα ( της Έλενας Σταγκουράκη)

...Έχοντας καταδείξει την αξία των ποιητών του ’27 και ως σύνολο, αλλά και ως μέρος, θα ασχοληθούμε από εδώ και στο εξής με τα χαρακτηριστικά τους ως σύνολο, δηλαδή ως γενιά του ’27. Στην πορεία της η γενιά αυτή, με έναρξη θα λέγαμε το έτος 1918 και λήξη το ξέσπασμα του πολέμου το 1936, γνώρισε διάφορες επιρροές. Αυτές αφορούν άλλοτε ορισμένους μόνο εκπροσώπους κι άλλοτε έχουν πιο μαζικό χαρακτήρα. Βέβαιο, πάντως, είναι ότι όλοι οι ποιητές εξελίσσονταν παράλληλα με την πορεία της γενιάς και την εξέλιξη στο χώρο της λογοτεχνίας, περνώντας από διάφορα στάδια ο καθένας. Έτσι, τα ρεύματα που επηρέασαν τη γενιά του ’27 είναι ο Φουτουρισμός, ο οποίος επηρέασε κυρίως τον Σαλίνας και τον Αλμπέρτι, ο Δημιουργισμός, λογοτεχνικό κίνημα με πρωτεργάτη τον Ουιντόμπρο και το οποίο επηρέασε κυρίως τον Ντιέγο, ο Ουλτραϊσμός, ο οποίος προτείνει τη θέαση του κόσμου μέσω κατακερματισμένων και παράλογων εικόνων, καθώς και ο Σουρεαλισμός, του οποίου την επίδραση βλέπουμε στο έργο όλων σχεδόν των ποιητών του ’27. Πέρα όμως από τα παραπάνω ρεύματα, η γενιά του ’27 δέχτηκε και την επιρροή μεμονωμένων ποιητών, όπως του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ και του Αντώνιο Ματσάδο, τους οποίους θεωρούσε πρότυπα και τους σεβόταν, παρόλο που εκείνοι είχαν διαφορετική αισθητική αντίληψη. Το ίδιο όμως ισχύει και για Γάλλους ποιητές όπως ο Βαλερύ κι ο Μαλαρμέ...

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '27 ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΙΝΑ ΜΠΑΡΘΕΝΑ

[A CATALINA BARCENA]

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

 

 

Ονείρων ίσκιος η φωνή σου – ονείρων.
Τα λόγια σου – τα λόγια σου είναι άλογα
που παν στον αποκοιμισμένον άνεμο
σαν μαύρα πέταλα από ρόδα κάτασπρα.

Στα ολόχρυσα σκαλάκια των μαλλιών σου,
στο βλέμμα σου, που ’ναι βαθύ πηγάδι,
στο πένθιμο μαγνάδι της λαλιάς σου
τ’ ανδαλουσιάνικο πετάω παλτό μου!

Μας μες στα μάτια σου θολή βουλιάζει
μια ομίχλη από αυγές που μείναν πίσω –
γλυκά-γλυκά ματάκια ονειροπόλα
στα πέρατα έχουν πια καλά μουλιάσει.

Όταν σ’ ακούω, ακούγεται καθάριο
μες στην ψυχή μου φλίφλισμα νερού
παλιού πηγής που πάντα σιγοβράζει.

(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 3)

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '27 ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΝΤΑΜΑΣΟ ΑΛΟΝΣΟ

 

 ΞΑΓΡΥΠΝΙΑ

[INSOMNIO]

 

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Μαδρίτη: πόλη με περισσότερα από ένα εκατομμύριο πτώματα

(σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές).
Υπάρχουν φορές που τη νύχτα νιώθω μια ταραχή κι ανακαθίζω

σ’ αυτήν την κόγχη όπου εδώ και 45 χρόνια σαπίζω,
και περνώ πολλές ώρες ακούγοντας το βογκητό του τυφώνα
ή το γάβγισμα των σκύλων ή τη θαμπή ροή του σεληνόφωτος.
Και πολλές ώρες περνώ βογκώντας ως τυφώνας, γαβγίζοντας ως σκύλος,
μανισμένος, ρέοντας ως γάλα από μαστό ζεστό μιας μεγάλης αγελάδας κίτρινης.
Και ώρες πολλές περνώ ρωτώντας το Θεό, ρωτώντας τον

γιατί σαπίζει αργά η ψυχή μου,
γιατί σαπίζουν περισσότερα από ένα εκατομμύριο πτώματα

σ’ αυτήν την πόλη της Μαδρίτης,
γιατί δισεκατομμύρια πτώματα αργοσαπίζουν στον κόσμο.
Πες μου: τι είδους κήπο θέλεις να λιπάνεις με τη σήψη μας;
Τρέμεις τάχα μη μαραθούν τα μεγάλα ρόδα της ημέρας,

τα φονικά θλιμμένα κρίνα της νύχτας σου;

(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 3)

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '27 ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΛΟΥΙΣ ΘΕΡΝΟΥΔΑ

ΕΠΙΘΥΜΙΑ
[DESEO]

 

Μετάφραση: Λένα Καλλέργη

Στα ήσυχα χωράφια του Σεπτέμβρη
Ένα φύλλο κίτρινης λεύκας
Σαν θρύψαλο αστεριού στριφογυρίζει
Μέχρι το χώμα.

Ας ήταν κι η αδαής ψυχή
Αρχόντισσα των φύλλων και των αστεριών
Έτσι να πήγαινε, σκιά αναμμένη
Απ’ τη ζωή στο θάνατο.

(περισσότερα στο Κουκούτσι αρ. 3)

ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ αρ. 3 Αφιέρωμα στην «γενιά του ’27» της ισπανικής ποίησης

Σ’ αυτό το τεύχος:
Αφιέρωμα στην «γενιά του ’27» της ισπανικής ποίησης [επιμέλεια: Ελένη Σταγκουράκη]. Πέδρο Σαλίνας, Χόρχε Γκιγιέν, Χεράρδο Ντιέγο, Βιθέντε Αλεϊχάντρε, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ντάμασο Αλόνσο, Εμίλιο Πράδος, Λουίς Θερνούδα, Ραφαέλ Αλμπέρτι και Μανουέλ Αλτολαγκίρε. Στις μέρες μας είναι ευρέως παραδεκτή η σημασία της γενιάς του ’27, ενώ η περίοδος δραστηριοποίησής της χαρακτηρίζεται ως «αργυρή εποχή των ισπανικών γραμμάτων». Το έργο και η φήμη των εκπροσώπων της δεν γνωρίζουν σύνορα και συνιστούν σημείο αναφοράς για την παγκόσμια λογοτεχνία. Αυτός είναι και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια παρατηρείται εντονότατη εκδοτική δραστηριότητα ως προς το «φαινόμενο του ’27» [...] Εμείς εδώ προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε τη γενιά του ’27 όσο πιο σφαιρικά γινόταν, καταδεικνύοντας τη βαθειά συνοχή των εκπροσώπων της, τονίζοντας ωστόσο ταυτόχρονα τη μοναδικότητα και τον ξεχωριστό ρόλο καθενός απ’ αυτούς.

Καλλίμαχος • Οράτιος • Τζέφρυ Τσώσερ • Ιωακείμ ντυ Μπελλαί • Φρήντριχ Χαίλντερλιν • Τζιοβάννι Πάσκολι • Ευγένιος Ο’ Νηλ • Έρνεστ Χέμινγουέυ • Στήβεν Σπέντερ • Τέννεσσυ Γουΐλλιαμς • Ναζίκ Αλ Μαλέικα • Ντέρεκ Γουόλκοτ • Τόμας Τσανστρόμερ • Ομέρο Αρίτζις • Ρόμπερτ Χας • Πήτερ Χάντκε • Άννυ Φιντς • Ρόμπερτ Φροστ • Μάρκος Μέσκος • Λένα Παπά • Γιώργος Βέης • Γιώργος Γεωργούσης • Γιώργος Βέλτσος • Μαρ. Βλάχου-Καραμβάλη • Δημήτρης Δημητριάδης • Άννυ Κουτροκόη • Όλγα Ντέλλα • Ανέστης Μελιδώνης • Άννα Γρίβα • Χάρις Κοντού • Αλέξανδρος Δαμουλιάνος • Γεράσιμος Βουτσινάς • Λένα Σαμαρά • Μαρία Θεοφιλάκου • Θοδωρής Παπαϊωάννου • Έρη Κασίμη • Δήμος Μαρουδής • Κωνσταντίνος Μπούρας • Μαρία Δαλαμήτρου • Παναγιώτης Αρβανίτης • Άγης Μπράτσος • Πέτρος Γκολίτσης • Σέργιος Μαυροκέφαλος • Φιλόλαος Τλούπας (1923-2010).


Επίσης: Φύλλο 1, συνοδευτικό: Αντώνης Γκάντζης: «Δεσμώτες και τείχη».